Mag ik me even voorstellen? Ik ben Mariet en ben ongeneeslijk ziek. Er is borstkanker met uitzaaiingen in de lymfklieren, botten, en lever geconstateerd.
Ik ben onder behandeling van een oncoloog in de reguliere zorg en bij het Centrum voor Vitaliteit en Gezondheid in Plasmolen voor de complementaire zorg ( het C.V.G. ). Ze noemen dat een twee sporenbeleid bij een patiënt. Zelf benoem ik het, het beste uit 2 soorten zorg. Zelf ben ik 61 jaar en vroeger was dat niet vanzelfsprekend dat deze zorg met elkaar samenwerkte. Dat het nu bij mij wel kan ervaar ik als heel prettig.
Als eerste ging ik naar de mama-poli in het ziekenhuis, vele onderzoeken volgde, diverse scans, hartecho, bloedonderzoek. daarna werd me uitgelegd welke tumor ik had waar de uitzaaiingen zaten, en het behandelplan. En ook dat ik ongeneeslijk ziek was.
Het plan was om met chemo te starten met elke 3 maanden een scan om te zien of de chemo aansloeg. Ik besef goed dat die chemo ook een aanslag op mijn lichaam zou zijn. Ik wilde ook weten of ik hier nog wat aan zou kunnen doen. Ik vertelde de oncoloog dat ik naar het Vitaliteit Centrum wilde gaan, en hij vond het een prima idee. Hij wilde ook zijn bevindingen daar naar toe sturen zodat er een samenwerking kon ontstaan .
Want overleg tussen regulier en complementair/alternatief is belangrijk want tijdens de chemo mag je natuurlijk niet alles zomaar daarnaast gebruiken. Ik was erg blij dat ze samen werkten.
Beide mannen kunnen me niet beter maken. Maar ze kunnen mij het zo comfortabel mogelijk maken zodat ik de tijd die ik heb zo fijn mogelijk kan besteden.
Zo kwam ik terecht bij Jeroen van het Vitaliteit Centrum in Plasmolen. Ik kende Jeroen al een beetje want had hem al eerder ontmoet. Ik kon goed met hem praten en had vertrouwen in hem.
Tijdens het eerste consult hadden we eerst een gesprek en daarna een Vegatest. Het gesprek heb ik opgenomen zodat ik het later terug kon luisteren want het is een berg informatie die je krijgt. Het gesprek ging over hoe gevoelig ik was, over trauma’s en de verwerking hiervan en wat je in die 60 jaar van je leven hebt opgebouwd. Vaak kom je dan al uit bij een brandstof probleem wat er onder zit.
In de reguliere zorg kijken ze meestal naar de soort kanker en het behandelplan en minder naar de brandstofproblemen. Zonder de juiste brandstof komt er geen beweging in wat dan ook.
Ik kreeg een Vegatest dit wordt gedaan met geavanceerde computerapparatuur dit wordt gedaan om onder andere de organen en weefsels te toetsen en om te kijken hoe het met de energie gesteld is.
Uit de beginmeeting kwam eruit dat ik maximaal belast was en het met de energie niet zo best was. Aangezien de chemo ook een grote belasting is wilde we dat opvangen met speciale Vitamine B12 en Vitamine E voor het behoud van gezonde cellen en het behoud van weefsels.
Jeroen gaf me de informatie mee voor de oncoloog over het gebruik. De oncoloog besloot me nog eens te prikken op vitamine B en vertelde dat het beter was om die niet tijdens de chemo te gebruiken omdat hij niet goed wist wat het zou doen. Ik mocht het wel voor de chemo en erna gebruiken.de Vitamine E mocht ik gewoon gebruiken.
Na de chemo kwam ik terug bij Jeroen om te meten wat de chemo voor schade had aangericht in mijn lichaam. Het ergste vond ik dat ik geen smaak meer had en dat de slijmvliezen veel hadden geleden. Daarvoor kreeg ik druppels van Jeroen die ik wel mocht nemen. 1 flesje zo vaak als ik wilde op een dag en de andere 1x per dag. Door die druppels kreeg ik weer vocht in mijn mond en voelde die veel beter aan.
We gingen door om weer balans in mijn lichaam te krijgen. Jeroen schreef mij Taurine voor en dat is mede belangrijk voor de ontwikkeling van de spieren en het centrale zenuwstelsel. Van de oncoloog kon ik dit gewoon gebruiken.
Hier zijn we nu gebleven ik ga verder met de immuno therapie en bij Jeroen gaan we de balans in het lichaam opnieuw herstellen.
Met dit verhaal wil ik aangeven hoe belangrijk samenwerking tussen de 2 geneeswijze is. Ik als patiënt vaar er wel bij en het voelt voor mij goed.
Ik denk en hoop dat het eigenlijk altijd zo zou moeten kunnen.
Met hartegroet Mariet